Adepta Sororitas

	Jeśli by jaka Siostra czynem swoim, słowem czy myślą, w czasie pokoju czy wojny, grzech popełniła, winna natychmiast przewinienie swoje Przełożonej wyznać, aby pokuty z czystym sercem oczekiwać. I jeśli grzeszyć wcześniej nie zwykła, zostanie jej ledwie tydzień pokuty wyznaczony, lecz jeśliby grzech znaczniejszy był, odsunąć ją należy od sióstr innych, tak aby nie mogła z nimi objadać, ni modłów odprawiać, ani też z wrogami Imperatora u ich boku walczyć. Niech sama ostanie, wyłącznie woli Wszechmocnego Imperatora poddana. Niech pokutny kaptur przywdzieje i ostrze ceremonialne dzierżąc, niech odkupienia na polu bitwy szuka.

Siostry Bitwy (Adepta Sororitas)

Przynależność	Imperium Ludzkości
Funkcja	Militarno-Religijna
Siedziba główna	Konwent Prioris (Terra)
Naczelny Dowódca	Matka Przełożona Sabrina z Zakonu Gronostajowej Opończy (MIA)
Podstawowa Jednostka	Zakon
Utworzenie	36 milenium, Era Apostazji
Liczba członkiń	Kilkaset tysięcy do kilku milionów

Adepta Sororitas znane jako Siostry Bitwy (ang. Sisters of Battle), to armia zakonna, blisko współpracująca z Łowcami Czarownic - Ordo Hereticus. Same nazywają siebie „Córami Imperatora”. Stanowią wielkie żeńskie zakony w całości poświęcone Imperatorowi i niezłomnie wykonujące Jego wolę. Od dziecka wychowywane i kształcone w Schola Progenium, Siostry Bitwy są wojowniczkami zdyscyplinowanymi i fanatycznie oddanymi Imperatorowi. Od najmłodszych lat szkolone w posługiwaniu się wszystkimi rodzajami broni i w niezachwianej wierze w Boga-Imperatora ludzkości.

Historia[]

Pierwsze wzmianki o Siostrach Bitwy pojawiają się w historii podczas Ery Apostazji, zwanej też okresem Wielkiej Schizmy. W 35 Millenium Eklezja była potężną organizacją, posiadającą własną flotę i armię, która z łatwością niszczyła wszelkich heretyków. Formalnie władza nad Imperium była w rękach Administratum, ale faktycznie była podporządkowana Eklezji. W połowie 35 Millenium Benedin IV, ówczesny zwierzchnik Adeptus Ministrorum zdecydował o przeniesieniu całego synodu na planetę Ophelia VII. Wzniesiono tam siedzibę, która ustępowała jedynie Imperatorskim Pałacom. Sobór istniał tam przez około 300 lat. Kolejny Wielki Eklezjarcha, Greigor XI stwierdził, że prawdziwym centrum duchowym jest Terra i rozkazał przeniesienie synodu z powrotem. Co prawda Eklezja była najbogatszą organizacją Imperium, lecz wydatki związane ze zmianą siedzib zmusiły ją do podniesienia i tak wysokich podatków. Wkrótce nastąpiły bunty pojedynczych gubernatorów, odmawiających zapłaty. Takie problemy były jednak szybko rozwiązywane przez członków Officio Assassinorum. Na początku 36 Millenium wzmogły się sztormy Spaczni, a później tak nasiliły, że nawigacja z wieloma obszarami Imperium była wręcz niemożliwa. Odcięte światy przestały przesyłać daniny na rzecz Eklezji, czego efektem był olbrzymi wzrost obciążeń finansowych kontrolowanych planet, co doprowadziło do niemalże głodowej śmierci ich mieszkańców. Fraternis Templars, czyli armie Eklezji bezwzględnie rozprawiały się z wszelkimi formami protestu. Wraz ze sztormami Immaterium nasiliły się również rajdy heretyków z Oka Terroru, wybuchały powstania ukrytych kultów Czterech Bóstw i wznowiły się najazdy Orków. Ludzkość opanowała apokaliptyczna groza – powstawały spontaniczne ruchy biczowników, które były źródłem wielu zamieszek.

W tych niesprzyjających okolicznościach Wysokim Lordem Terry został Goge Vandire, który zdobył to stanowisko mordując, szantażując i przekupując innych. Miał on wielki wpływ na wybranie kolejnego Wielkiego Eklezjarchy, którym został Paulis III, osoba w równej mierze poczciwa, co niekompetentna i naiwna. Vandire dążył do połączenia Administratum i Eklezji w całość, pod jego zwierzchnictwem. Wysoki Lord zaatakował pałac Paulisa, a jego samego uwięził, oskarżył o zdradę ludzkości i rozstrzelał. Synod został całkowicie sparaliżowany po tym ataku. Nieliczni członkowie, którzy przeciwstawili się Vandirowi i nie ugięli się pod jego terrorem, zostali zmuszeni do ucieczki. Kiedy statki uciekinierów zostały wchłonięte przez sztormy immaterium, Lord Terry uznał to za znak od Imperatora. Wtedy to połączył w jednym ręku funkcję Wysokiego Lorda i Eklezjarchy. Jego obłąkańcze rządy wywołały niemal całkowity rozpad Imperium i doprowadziły do wielkiej wojny domowej.

Podczas panowania Vandire'a doszły go słuchy o tajemniczym kulcie, z siedzibą na San Leor. Wyznawczyniami starożytnego kultu były wyłącznie kobiety. Jego przedmiotem było maksymalne doskonalenie ich duchowych i fizycznych możliwości, oraz rygorystyczny trening wojskowy, a podstawą – kult Nieśmiertelnego Imperatora. Liczba członkiń nie przekraczała wówczas liczby pięciuset. Vandire udał się na planetę, gdzie spotkał się z chłodnym przyjęciem Cór Imperatora. Powiadomiły go, iż nie uznają jego zwierzchnictwa. Vandire poprosił o możliwość udowodnienia swego boskiego namaszczenia. Rozkazał strzelić do siebie swojemu słudze i wówczas noszony przez niego rosarius ochronił go przed śmiercią. Ten podstęp skłonił Córy Imperatora do fanatycznego poddaństwa, które w jego ocaleniu dostrzegły rękę Imperatora, gdyż nie znały takiego urządzenia jak rosarius. Stały się jego gwardią przyboczną, jego strażą i służbą. Przeniosły się na Terrę, zmieniły nazwę na Oblubienice Imperatora i stały się najskuteczniejszym zbrojnym ramieniem Eklezji.

Vandire był szaleńcem, paranoikiem i sadystą, znajdujący przyjemność w torturowaniu swoich ofiar. Dla zabawy skazywał całe światy na zagładę. Kiedy ostatni członkowie soboru podjęli decyzję o wysłaniu zabójców w celu zlikwidowania Vandira, na spotkanie dostały się Oblubienice Imperatora i rozstrzelały wszystkich obradujących duchownych. W szaleństwie tamtych czasów po raz pierwszy pojawiło się imię Sebastiana Thora, pod którego sztandarem zgromadziło się wielu buntowników: gubernatorzy planet, oddziały Gwardii Imperialnej i Imperialnej Floty. W odległych rejonach galaktyki zawiązała się Konfederacja Światła. Vandire wysłał podległe mu oddziały Fraternis Militia z zadaniem zlikwidowania ruchu oporu, jednakże większość okrętów została zniszczona w potężnych sztormach osnowy, a pozostali przy życiu żołnierze przyłączyli się do buntowników. Być może rebelia zostałaby stłumiona, jednak Konfederację Światła poparły oddziały Kosmicznych Marines i Adeptus Mechanicus. Wówczas Vandire rozkazał podległym sobie wojskom zaatakować zakony Adeptus Astartes, co skończyło się jeszcze szerszą dezercją na stronę Konfederacji Światła. W końcu Kosmiczni Marines i Adeptus Mechanicus dotarli na Terrę. W trakcie ataku wojsk pod wodzą Sebastiana Thora na pałac Eklezji będący siedzibą Vandire'a, dziesięć tysięcy Cór Imperatora przez 6 miesięcy odpierało szturm czterech zakonów Kosmicznych Marines, kontyngentów Adeptus Mechanicus i niezliczonych regimentów Gwardii Imperialnej. Z uwagi na brak skutków swych akcji, Kosmiczni Marines zdecydowali się zaangażować w konflikt Adeptus Custodes – niezwyciężonych strażników Imperatora. Ci zobowiązali się, że zrobią wszystko, aby zakończyć ten wyniszczający Imperium konflikt. Centurion Bractwa Custodes wraz z gwardią przyboczną przedostał się tajnymi, podziemnymi korytarzami, ciągnącymi się milami od Pałacu Imperatora do siedziby Vandire'a, gdzie został natychmiast otoczony przez Oblubienice. Rozpoczął on wówczas żarliwą, pełną wiary orację skierowaną do Alicji Dominiki – przywódczyni Cór Imperatora, mającą uzmysłowić jej zbrodnie Vandire'a. Mimo natchnionej przemowy siostry pozostały niewzruszone. Już miało dojść do krwawego rozprawienia się z gwardzistami Adeptus Custodes, ale Centurion zaproponował honorowy parol. Nakazał swoim braciom złożenie broni i oddał ich jako zakładników. Sam wraz z sześcioma najwyższymi rangą przywódczyniami kultu udał się przed Złoty Tron Imperatora.

Żadne źródła nie informują, co stało się za Najświętszą Bramą. Pewne jest, że Oblubienice przed Jego Najświętszym Obliczem doznały oświecenia i pojęły zbrodnie Vandire'a. Po powrocie do Pałacu Eklezji Alicja Dominika zgromadziła wokół siebie wszystkie siostry i objawiła im straszną prawdę. Następnie udała się do kwatery Goge'a Vandire'a i osobiście wykonała wyrok śmierci, ścinając uzurpatora.

Po zakończeniu Ery Apostazji, Wysocy Lordowie Terry na mocy Decree Passive zakazali Eklezji rekrutacji oddziałów wojskowych („no men under arms”). Dzięki określeniu „żadnych mężczyzn pod bronią” oraz autorytetowi nowego Eklezjarchy, Sebastiana Thora, który zinterpretował powyższy dokument zgodnie z jego dosłownym brzemieniem, lecz wbrew oczywistej wymowie, oddziały Sióstr Bitwy nie zostały rozformowane i dalej stanowiły zbrojne ramię Eklezji. W tym samym czasie, w celu zapobieżenia wywołaniu kolejnej schizmy, powołano do życia departament Inkwizycji zwany Łowcami Czarownic. Na mocy tajnego porozumienia, tzw. Konwokacji z Nephilim, Alicja Dominika zgodziła się na ścisłą współpracę Sióstr Bitwy z Inkwizycją. Istnieje jedynie podejrzenie, jakoby objawienie doznane przez przywódczynie Cór Imperatora zawierało w sobie przepowiednię o ciężarze i jego znaczeniu dla losów Imperium, dlatego te dwie tak odmienne organizacje postanowiły podjąć współpracę, aby wizja ta nigdy się nie spełniła. W ten sposób w 36 Millenium powstały Siostry Bitwy i Łowcy Czarownic.

Wojny Wiary[]

799.M41 - Masakra w San Lenor[]

Siły uderzeniowe Czerwonych Korsarzy najeżdżają San Leor, pierwotny dom Cór Imperatora. Kosmiczni Marines Chaosu są nieprzygotowani na furię odwetu Adepta Sororitas, ponieważ nadchodzi on z dziewięciu odrębnych światów. Heretycy zostają całkowicie unicestwieni przez połączony kontratak.

835.M41 - Wojna o Pietę[]

Świat-sanktuarium Pieta materializuje się po wciągnięciu przez burzę Spaczni dwa wieki wcześniej. Planeta jest jednak prawie nie do poznania, przekształcona w ohydny Demoniczny Świat. Kanoniczka Sariah z Zakonu Świętej Róży natychmiast prowadzi siły Sióstr Bitwy, by odzyskać artefakty z Relikwiarza Nadziei, jednego z niewielu miejsc, które oparły się spaczeniu. Podczas gdy reszta jej sił ustanawia obwód wokół Relikwiarza, Sariah prowadzi liczne oddziały do labiryntu podziemnych korytarzy. Przez trzy dni Kanoniczka Sariah przedzierała się wraz ze swymi Siostrami poprzez potwory, rażąc korytarze katakumb; boltery zniszczyły kilkadziesiąt żądnych krwi demonicznych psów, a miotacze ognia spaliły połacie pełne nadętych jak od dżumy bestii. Tylko Sariah i dwie Siostry Celestian przetrwały, by dołączyć do towarzyszek na powierzchni, odzyskując lewą kość udową Świętej Dolan i trzy strony z Leksykonu Fałszu z grobowca zastoju. Ocalałe Siostry Bitwy wycofują się na orbitę ze swymi zdobyczami na trochę przed tym, jak statki Szarych Rycerzy przybywają i z pomocą torped cyklonicznych zmieniają planetę w pustynię.

858.M41 - Obrona Dimmamaru[]

Dimmamar, macierzysty świat Sebastiana Thora, jest atakowany przez Eldarów ze Światostatku Ulthwé bez żadnego uprzedniego ostrzeżenia albo powodu. Przełożona Serafin, Amelda z Zakonu Krwawej Róży, rozpoczyna odwet, prowadząc swą drużynę w śmiałym ataku mającym na celu pozbawienie wroga przywódcy - Arcyprorokini Kauerith. Wybuchy z pistoletów Serafin znaczą krwawą ścieżkę wśród czarno odzianych Eldarów, zanim Siostry zostają pochłonięte przez huragan psionicznej energii. Mimo śmierci wielu z jej towarzyszek, Amelda nie ma zamiaru ustąpić i rusza w sam środek Tajemnej Burzy, zabijając eldarską Prorokinię jednym strzałem w głowę z boltera.

897.M41 - Pogrom w Sanktuarium 101[]

Forteca - Sanktuarium 101 wraz z wszystkimi przebywającymi tam Siostrami Bitwy zostaje zniszczona przez Nekronów pod wodzą Imotekha Władcy Burz.

980.M41 - Prometeańska Wojna[]

Na planecie Heletine Zakon Czarnego Kielicha wspierał Salamandry w brutalnych walkach miejskich przeciwko Czarnemu Legionowi. Dziesiątki Immolatorów i Land Raiderów Redeemer ogniem czyściło miasta rozdarte wojną. Pomimo siły połączonych wojsk Imperium natarcie zostało powstrzymane kiedy Demoniczny Książę, Lord Gralastyx, prowadzący siły Chaosu, rzucił do walki legion Opętanych. Oszalała horda Chaosu wbiła się w szeregi Imperium, Siostry Bitwy i Kosmiczni Marines znaleźli się w krytycznej sytuacji. Siły lojalistów zostały ocalone, gdy nie wiadomo skąd przybyła Święta Celestyna. Święta spadła na siły Chaosu niczym anioł zemsty. Celestyna wycięła sobie drogę przez hordę do Lorda Gralastyxa, a chwilę później przebiła jego spaczone serce swoim płonącym mieczem. Wraz z śmiercią Demonicznego Księcia horda Chaosu została odesłana do Osnowy, a Święta Celestyna znikła tak samo tajemniczo jak się pojawiła.

991.M41 - Męczeństwo Praxedes[]

Kanoniczka Praxedes z Zakonu Naszej Umęczonej Pani zasila swymi oddziałami szeregi Gwardii Imperialnej na świecie Okassis, wkrótce po rozpoczęciu Drugiej Tyranidzkiej Wojny. Gdy Tyranidzi z Floty-Roju Kraken atakują katedrę Eklezji, połączone ogień oddziałów Sióstr z bolterami oraz czołgi typu Egzorcysta likwidują pierwszą falę, lecz druga kieruje się w stronę wyłomów w ścianach twierdzy. Jak Tyranids wlewają się do środka, Praxedes konfrontuje się z Tyranem Roju. Podczas walki Kanoniczka otrzymuje śmiertelną ranę, ale nawet, gdy krew zaczyna z niej bardzo szybko uchodzić, zbiera w sobie siłę do zadania ostatecznego ciosu, drążąc dziurę w czaszce bestii przy pomocy swej buławy energetycznej. Wraz ze zniszczeniem tyrana, rój traci przywódcę, który nim kierował. Siostry nie tracą czasu na zaplanowanie ataku, chcąc pomścić śmierć swej ukochanej przywódczyni. Pozostali obcy są zmiecieni na boki, co daje kapłanom Eklezji czas na ucieczkę.

Ogólna charakterystyka[]

Siostry Bitwy znane także, jako Córy Imperatora, to zbrojny odłam organizacji Adepta Sororitas, będącej defacto Zakonami Żeńskimi. Ich historia sięga pradawnego kultu wojowniczek zamieszkującego planetę San Leor, który to eklezjarcha Goge Vandire ochrzcił mianem Narzeczonych Imperatora. Jako organizacja religijna, siostry podlegają Adeptus Ministorum, jednemu z filarów Imperium zajmującemu się głoszeniem imperialnego credo (wiary w Imperatora, jako boga i zbawcę ludzkości). Monastyczne Siostry Bitwy, na bazie luki prawnej, występują jako armia Eklezji. To właśnie one dla przeciętnego obywatela są fizycznym symbolem bezspornej potęgi i statusu tej organizacji, wlewając swą obecnością w ludzkie serca zarówno bojaźń jak i głęboki zachwyt. Bojowe zakonnice na każdym kroku pokrzepiają wiarę w Imperatora na terenie jego rozległego dominium. Pojawienie się dzierżących boltery i odzianych w zbroje wspomagane służek Imperatora na polu bitwy, powoduje wśród walczących wzrost morale porównywalny do desantu mitycznych Aniołów Śmierci. Siostry Bitwy znane są z fanatycznego oddania bogu Imperatorowi, skrajnej lojalności, bigoterii i ascetyzmu, a także czystości oraz odporności na zepsucie niemal adekwatnej do tej Szarych Rycerzy. Nierzadko to one stanowią ostatni bastion nieskalania przeciwko herezji i napaściom xenos, nie ustając pod żadnym względem w walce, dopóki ich wróg nie zostanie ostatecznie starty na pył. Strzec się musi zarówno winny, jak i niewinny, bowiem oczyszczające płomienie sióstr nie znają litości (zapewnienia o niewinności puszczają mimo uszu, postrzegając je, jako bluźniercze kłamstwa), są bowiem one uosobieniem zasady, że lepiej zabić stu niewinnych, by dopaść jednego winowajcę, niż dać heretykowi szansę przeżyć (Imperator pozna swoich). Jako ucieleśniona apoteoza imperialnej ideologii siostry darzą gorejącą nienawiścią niewierzących, apostatów, psykerów, heretyków, xenos i mutantów. Napotkana zakonnica będzie oczekiwać bezwzględnej czystości i ascezy od każdego obywatela, nierzadko uciekając się do gróźb. Dewiza Sióstr Bitwy głosi, że ciężki trening rozwija ciało, studiowanie taktyk wojennych umysł, a modlitwa i asceza ducha – tylko te trzy połączone składniki czynią człowieka spełnionym i doskonałym, co jest niezbędne do eliminacji wrogów Imperium.

Nawet śmierć nie jest w stanie powstrzymać świętego gniewu sióstr, bowiem krew męczenniczek tylko wzmaga ich upór i pozwala dokonywać jeszcze większych aktów heroizmu w imieniu poległych. W boju siostry wspomagają akty wiary, które niewprawionemu oku mogą wydawać się niezwykłymi cudami, zaś dla sióstr są znakiem ewidentnej opieki boskiego patrona i manifestacją ich ekstremalnego oddania. Sprawiają one, że zdolności bojowe zakonnic rosną niepomiernie, m.in. napełniając je nadludzką siłą, czy sprawiając, że ich pociski potrafią przebić nawet najgrubszy pancerz. Siostry uważają, że wiara jest tarczą i bronią silniejszą niż stal, tak, więc tarcza wiary chroni wierne służki sprawiając, że dzięki swej determinacji są w stanie ignorować rany, które by zabiły normalną osobę, bądź nadzwyczaj szczęśliwie uniknąć niszczycielskiego ataku, a także odpędzić od siebie niebezpieczne magiczne wpływy i energie. Ten, kto doświadczy takich widoków stojąc blisko oddziału sióstr nie będzie miał żadnych wątpliwości, że sam Imperator kroczy u boku tych pobożnych wojowniczek. To właśnie dzięki tym nadnaturalnym mocom, najlepszemu sprzętowi i swojemu nadzwyczajnemu wyszkoleniu Siostry Bitwy są w stanie nierzadko osiągać poziomy waleczności oraz skuteczności dostępne zwykle jedynie członkom mitycznych Adeptus Astartes. Sami marines (choć sceptycznie nastawieni do nadludzkich korzeni możliwości zakonnic i mając do nich w najlepszym razie stosunek neutralny) współpracując z zakonnicami w sposób szczery doceniają ich zaprawienie wojenne. Siostry Bitwy, jako jedyne stosują unikalną taktykę walki w postaci połączenia modlitwy i doktryny bojowej. Nieustannie intonując w czasie starcia święte hymny odgrywane dodatkowo przez Tuby Pochwalne.

Trening i życie w zakonie[]

Siostry Bitwy są trenowane do granic możliwości ludzkiego ciała. Należą przez to do najbardziej oddanych, zdyscyplinowanych i elitarnych oddziałów Imperium Ludzkości. Potencjalne siostry werbowane z przygarniętych przez eklezję sierot, już od najmłodszych lat są intensywnie ćwiczone w rzemiośle wojennym. Początkową naukę odbywają w Schola Progenium, skąd tylko wybitne absolwentki - dziewczęta o najwyższej sprawności oraz najlepszej budowie ciała mogą dostać się do militarnego zakonu sióstr (warto zaznaczyć, że samo ukończnie Schola uznawane jest za niezwykły zaszczyt). Te, które nie sprostają skrajnie rygorystycznym wymaganiom fizycznym trafiają do któregoś z zakonów niebojowych. Po trafieniu do zakonu militarnego taka nadzwyczajna kandydatka przechodzi kolejne serie skrajnie forsownych ćwiczeń, pod okiem opiekującej się jej oddziałem Siostry Przełożonej (ang. Sister Superior). Trening u Sióstr Bitwy nie kończy się nigdy, a najlepsze z najlepszych mają możliwość zostać Celestiankami albo Serafinkami. Podążając za doktryną Narzeczonych Imperatora siostry dążą do absolutnej perfekcji w sztuce wojennej, mając na celu osiągnięcie doskonałej czystości umysłu oraz wyrażając w ten sposób pełnię swego oddania Imperatorowi. W związku z doskonaleniem ludzkiego wojownika, prawdopodobnie siostrom podaje się wiele stymulantów, głównie o działaniu steroidowym (na podobieństwo Millitarum Tempestus). Na codzienne obowiązki sióstr składa się głównie niezwykle intensywny trening i modlitwa (obie te dyscypliny dla nich są ze sobą powiązane nierozerwalnie, a każda siostra jest w stanie przez wiele miesięcy pościć i w międzyczasie klęczeć godzinami medytując pojedyncze fragmenty świętych litanii aż do osiągnięcia zadowalającego wglądu w objawienie), a także ciężka praca. Każda sororitas wiedzie przepełnione ścisłą dyscypliną skrajnie monastyczne i ascetyczne życie. Nieustannie żyje ona w poczuciu winy i skrusze. Do typowych wzmacniających ducha praktyk pokutniczych należy m.in. umartwianie i samookaleczanie – praktykowane codziennie niemal przez każdą siostrę. Sororitas uważają, że tylko przez akty skrajnej negacji siebie, mogą osiągnąć wrażenie ofiary, jaką poniósł za nich Imperator. Córki Zbawiciela Ludzkości żyją w ekstremalnym rygorze i dyscyplinie, nawet najlżejsze przewinienie musi być zameldowane swojej przełożonej, a co bardziej oddane (czyli stanowiące przytłaczającą większość) siostry nierzadko same zgłaszają się do odbycia kary. W zależności od przewinienia wyrok może oznaczać dodatkowe serie modlitewne, umartwiania, czy przy ogromnych wykroczeniach, nakaz przywdziania szat Repentii, bądź zakucie w Pokutnika (Penitent Engine). Egzystencja szarej siostry to nieustanna harówka i życie w alienacji. Adepta Sororitas zadedykowane są wyłącznie i bezwzględnie swoim dyscyplinom (Siostry Bitwy walce), nie pozwalając sobie na choćby najdrobniejsze odwrócenie uwagi od swych zwyczajowych studiów i praktyk. Siostry, jako sieroty nie posiadają żadnych rodzin, uwzględniając dodatkowo skrajną indoktrynację i brak czasu wolnego, są one bezwzględnie oddane swym eklezjalnym mocodawcom, znając jedynie żywot w postaci nieustannej służby. Poza sytuacjami bojowymi, większość z nich nie opuszcza nawet murów klasztornych, za pokój mając skromną monastyczną celę. Tylko siostry wysokiej rangi mogą opuszczać swą siedzibę, co zazwyczaj wiąże się z wypełnianiem obowiązków, a nie jakąkolwiek formą wolności. Dla szeregowych zakonnic nawet widywanie sióstr z innych zakonów jest zabronione.

Sprzęt i wyposażenie[]

Niewyobrażalne bogactwo Eklezji sprawia, że córki Imperatora są wyposażone w najlepszy możliwy sprzęt, jaki ma do zaoferowania Imperium. Co sprawia, że mają do dyspozycji najbardziej elitarny rynsztunek spośród wszystkich organizacji militarnych (z wyjątkiem Space Marines, którzy korzystają z podobnej, bądź nieco lepszej jakości ekwipunku). Adeptus Ministorum upewnia się, że ich armia posiada wszystko co najlepsze, co ma być jawną manifestacją ich mocy i wyzwaniem rzucanym konkurencyjnym frakcjom wewnątrz struktury Imperialnej (zwłaszcza negatywnie doń nastawionym Adeptus Astartes). Eklezja jest tak zamożna, że poległe Siostry Bitwy chowane są ze wszelkimi honorami i w pełnym ekwipunku bojowym. Do ulubionych broni sióstr należą bolter, miotacz ognia (ang. flamer) i stapiacz (ang. melta) – tzw. święta trójca. Piromania sióstr i chęć „oczyszczania” wszystkiego dookoła sprawia, że niemal każdy element wyposażenia sororitas jest związany z ogniem, a heavy flamery są montowane na niemal każdym pojeździe bojowym. Nasycenie oddziałów bojowych bronią ciężką i specjalistyczną przytłacza nawet w porównaniu do ich męskich „odpowiedników”, choć zakres wyposażenia nie jest aż tak szeroki jak u typowego zakonu Astartes. Siostry są ekspertkami od walki na krótkim dystansie, świetnie operując małymi oddziałami uderzeniowymi w zamkniętych pomieszczeniach. Jako przykład bojowych możliwości sororitas może posłużyć fakt, że Święta Aspira, Kanoniczka Krwawej Róży podczas Wojny o Wiarę przeciwko Tyranowi Denescury, wyzwoliła 100 światów siłą zaledwie tysiąca sióstr.

Obowiązki i zadania Sióstr Bitwy[]

Siostry Bitwy biorą udział we wszystkich najważniejszych konfliktach, jakie mają miejsce na terenie całego Imperium Ludzkości. Nierzadko przechylając szalę zwycięstwa na stronę swojej rasy. Święte wojowniczki tylko w wyjątkowych sytuacjach występują w pełnej silne zakonu. Zazwyczaj rozproszone są po terenie całego ludzkiego dominum wypełniając różnorakie obowiązki. To tam mają szansę mierzyć się ze wszelkimi zagrożeniami, jakie występują przeciwko Imperium, stawiając im odpór ogniem i wiarą.

Jednym z powodów by zwołać sporą ilość sióstr w jednym miejscu są Wojny Wiary. Gdy jakiś świat/sektor narazi się wysokim osobistościom kościoła, dokona ogromnej wagi bluźnierstwa, desakralizacji, bądź grupa xenos będzie plugawić święte miejsce Eklezji itd. Adeptus Ministorum może wywołać Wojnę Wiary (która de facto jest krucjatą), zazwyczaj ustami Eklezjarchy albo bardzo potężnego kapłana. W takim wypadku zbiera się siły fanatyków, frateris millitia wspierane przez Gwardię Imperialną, których forpocztą i główną siłą uderzeniową są właśnie Siostry Bitwy. Na bazie dawnej umowy z 36 millenium Adeptus Ministorum rozpoznając wspólne cele z Inkwizycją, nawiązało z nią bardzo ścisłą współpracę. Z ustaleń wynika m.in. że inkwizytorzy mogą zażyczyć sobie usług armii Eklezji w dowolnym momencie. Przez to jedną z ról Sióstr Bitwy stało się działanie jako Chamber Millitant Ordo Hereticus. Gdziekolwiek zakwitnie ziarno herezji, siostry będą tam, walcząc z nim ogniem i wiarą. Inkwizytorzy tej komórki, ze względu na ich przymioty charakteru, czystość i fanatyczną wiarę, uważają je za wymarzoną siłę do współpracy, ceniąc ich wsparcie nawet ponad usługi Space Marines. Do obowiązków wojowniczych zakonnic w Ordo Hereticus należy m.in.:

dokonywanie czystek w imperialnych organizacjach
ściganie kleryków apostatów
likwidacja renegackich zakonów Adepus Astartes
chwytanie groźnych psykerów
pilnowanie najniebezpieczniejszych więźniów
strzeżenie niesławnych Czarnych Statków Adeptus Astra Telepathica

i wiele innych zadań.

Jednak najważniejszym obowiązkiem Sióstr Bitwy jest działanie, jako zbrojne narzędzie Eklezji, na co składa się:

ochrona gęstych tras pielgrzymek przed łowcami niewolników i piratami
ochrona miejsc gdzie Adeptus Ministorum zgromadziło pokaźną władzę i majątek
pilnowanie kapliczek, świętych miejsc i bardzo ważnych świątyń/katedr w sile adekwatnej do ich rangi
ochrona i eskorta istotnych osobistości Eklezji
wsparcie przy pobieraniu danin kościelnych
chirurgiczne ataki w celu zdobycia, bądź odbicia relikwii
siostry służą także, jako siły porządkowe wewnątrz Adeptus Ministorum, własnoręcznie zajmując się i niekiedy uciszając niewygodnych kapłanów (sama ich obecność zwiastuje ze ów „zboczył ze ścieżki” i musi złożyć urząd, choć niekiedy trzeba użyć fizycznej siły by go do tego „przekonać”)
towarzyszyć misjonarzom w nieodkrytych światach

Heraldyka[]

Herbem Adepta Sororitas jest symbol zwany “Fleur-de-lis” czasem potocznie zwie się go "Lillą" lub "Lilijką" (Fleur-de-lis w heraldyce łączony jest często z monarchią francuską.)

Armia[]

Żyjąca Święta walcząca z wrogami Imperium

Jednostki[]

Misjonarz - Ich zadaniem jest dbać o niezachwianą wiarę sióstr bitwy na polu walki. Odznaczają się oni szczególnym fanatyzmem i chęcią walki są bardzo podobni do kapłanów towarzyszących Gwardii Imperialnej.

Drużyna Sióstr Bitwy - szeregowe siostry stanowiące trzon armii Eklezji. Mimo to, nie są to zwykłe kobiety a starannie wyselekcjonowane i wytrenowane do granic ludzkich możliwości elitarne wojowniczki. Nawet zwykła siostra bitwy stanowi śmiertelne zagrożenie dla każdego, kto nie należy do rangi wojowników typu Kosmicznych Marines. Dominionki i Retrybutorki są należą do standardowych Sióstr Bitwy, które ze względu na przymioty charakteru zostają wyznaczone do kolejno: oddziałów przełamujących, jak i wspierających bronią ciężką. W grze Dawn of War zwykle uzbrojone w boltery, czasami miotacze ognia i granaty fosforowe.

Drużyna Sióstr Serafin - Stanowiące niewielki ułamek każdego zakonu siostry o nadzwyczajnych umiejętnościach i zręczności. Wtajemniczone w antyczne sztuki walki (obejmujące walkę wręcz jak i bez broni), te sororitas są specjalistkami w starciu bezpośrednim (chociaż mimo to preferują walkę dystansową). Mierząc się z przeciwnikiem twarzą w twarz, Serafiny posługują się swoimi pistoletami z identyczną wprawą, jak inny szermierz nożem czy mieczem. Wykazują się w tej sztuce niebywałą zręcznością, lawirując z gracją podczas starcia, by w odpowiednim momencie oddać śmiertelny strzał, zazwyczaj w głowę z bliskiego dystansu. Kolejną wyróżniającą je cechą jest używanie jednocześnie dwóch pistoletów z zabójczą skutecznością, dodatkowo operując plecakiem odrzutowym. Poziom koordynacji, zręczności i zwinności wymagany do opanowania umiejętności walki w taki sposób sprawia, że mimo restrykcyjnej rekrutacji tylko nieliczne siostry są w stanie osiągnąć taki poziom perfekcji. Dlatego większość nawet wybitnych sióstr nie ma wielkich szans zostać Serafinkami, zasilając zazwyczaj szeregi elitarnych Celestian.

Drużyna Sióstr Celestian - stanowią elitę każdego zakonu, najlepsze wojowniczki o olbrzymim duchu i niezachwianej wierze, nie poddają się nawet w najgorszej sytuacji. Tylko te Siostry Bitwy, które udowodniły, że są nadzwyczajnie wprawione w sztuce wojny mogą doznać zaszczytu wstąpienia w ich szeregi. Oddziały Celestianek są w stanie własnoręcznie zmienić losy całej potyczki, i to właśnie je wybiera się do szczególnie niebezpiecznych zadań (jak np. likwidacja dowództwa renegackiego zakonu marines, czy odbicie relikwii z zainfekowanych demoniczną plagą ruin). Stanowią gwardię honorową zakonu, oznaczone sigilem Sororitas odziane w najbardziej zdobne pancerze i wyposażone w zastrzeżone jedynie dla zasłużonych sióstr hełmy.

Zabójczyni Kultu Śmierci - Zabójczynie, których zadaniem jest przeniknięcie przez szeregi wroga i egzekucja wrogich dowódców.

Drużyna Sióstr Repentii - Najbardziej fanatyczne oddziały w szeregach sióstr. Posiadają wyłącznie broń do walki wręcz. Prowadzone do walki przez mistrzynie. W walce wręcz nie maja sobie równych. Niestety giną przy ostrzale ze średniego lub ciężkiego kalibru. Siostry Repentii są "grzesznicami" które walczą o odkupienie. Ich wina była jednak za mała by zakuć je w pancerz "Pokutnik".

Siostra Przełożona/Kanoniczka (ang. Canoness) - rodzaj najwyższych władz zarówno w zakonie jak i jednostkach organizacyjnych Adepta Sororitas. Kanoniczka Przełożona przewodzi pojedynczemu zakonowi, Kanoniczka Perceptoryjna rządzi Perceptorium, a Kanoniczka Komturyjna, Komturią. W wyjątkowych wypadkach można zasłużoną Palatynkę ochrzcić mianem Kanoniczki Misyjnej i dać jej władzę nad pojedynczą Misją. Kanoniczki odpowiadają jedynie nad stojącymi wyżej przedstawicielkami jej rangi (np. Kanoniczka Komturyjna odpowiada przed Kanoniczką Perceptoryjną swojego Perceptorium, jak i Kanoniczką Przełożoną swojego zakonu) oraz Przeoryszą swojego Konwentu i Matką Przełożoną. Kanoniczki to świecące przykłady czystości i ideałów swojego zakonu, jedne z najlepszych wojowniczek, jakie Imperium ma do dyspozycji, weteranki tysięcy potyczek i przepełnione niewiarygodną wiarą doskonałe dowódczynie oraz stratedzy. To one są uosobieniem ducha podległych jej sióstr, nigdy nie ustępując przed wrogiem i schodząc z pola walki na samym końcu. To właśnie te znakomite przymioty ciała, ducha i umysłu zapewniły im tak wysoką pozycję i z tego powodu Siostry Bitwy bez wahania oddają się ich rozkazom, dążąc do tego samego poziomu doskonałości, co one. Kanoniczka odpowiada za sprawne działanie podległego jej zakonu/jednostki organizacyjnej i jest gwarantem działania ich praw, ponadto przewodzi w trakcie modlitw oraz nadzoruje rytuały inicjacji.

Spowiednik - Naczelny misjonarzy zakonnych.

Żyjąca święta - Żywy relikt wspaniałości i potęgi imperium. Budzi lęk w oczach obcych heretyków a nawet demonów.

Pojazdy[]

Immolator - Pojazd wsparcia. Posiada dwie wersje różniące się uzbrojeniem na wieżyczce. może być wyposażony w dwa miotacze ognia skuteczne przeciwko piechocie lub w działa kinetyczne doskonale sprawdzające się przy niszczeniu pojazdów wroga.

Egzorcysta - Artyleria, której zadaniem jest niszczenie zmasowanej piechoty wroga. Artyleria jest bardzo niecelna toteż nie sprawdza się podczas walki na bliski dystans. Zwykle ostrzeliwuje się nią pozycje wroga by potem wkroczyła piechota.

Pokutnik - Siostra, która popełniła kilka lub jeden poważniejszy grzech szanse na odkupienie może zdobyć na polu walki w pokutniku. Jest to stalowa bestia na zawsze połączona z układem nerwowym właścicielki. Mimo iż potężna w walce wręcz, jest łatwa do uszkodzenia z powodu lekkiego opancerzenia. Poza tym siostra wszczepiona w taki pancerz walczy zwykle sama.
Repressor - Pojazd transportowy, opancerzony i uzbrojony lepiej od standardowego Rhino. Bardzo skuteczna jednostka do walki na ulicach miast. Ponadto posiada dodatkowe punkty strzelnicze po bokach, które pozwalają Siostrom wewnątrz pojazdu na ostrzeliwanie wroga z flank.

Zakony[]

Oddział Adeptus Soritaris — Adepta Sororitas

Choć podlegające formalnie Eklezji, zakony żeńskie znane pod nazwą Adepta Sororitas (często określane też jako Córki Imperatora) posiadają sporą autonomię, a ich najwyższe władze odpowiadają jedynie przed samym Eklezjarchą. Zakonnice zasilają dwa odłamy organizacji: militarny (Ordo Millitant) i niemilitarny. Mimo, że siostry porozrzucane są po całej galaktyce, to wszystkie wywodzą się z zaledwie dwóch głównych Konwentów z którymi utrzymują stały kontakt, są to: Convent Prioris na Terze i Convent Sanctorum na Ophelii VII. Oba założone zostały pod koniec 36 millenium przez Eklezjarchę Sebastiana Thora, po zakończeniu Krwawych Rządów. Są to potężne kompleksy klasztorne, wzbogacone o świątynie i niezwykle zaawansowane technologicznie wojskowe ośrodki szkoleniowe. Warto też wspomnieć o głębokich podziemiach i mieszczących się tam katakumbach, gdzie znajdują się komnaty przesłuchań, sale tortur, skarbce na relikwie albo niebezpieczne przedmioty itd. Całkowity rozkład pomieszczeń, czy budowa obiektu jest znane jedynie najwyższym osobistościom Sororitas i Eklezji, a do najgłębszych pomieszczeń nawet Inkwizycja nie ma dostępu. Niewielu może przekroczyć bramy konwentu bez zaproszenia. Również same siostry, wykluczając operacje bojowe, święta i parady, rzadko dostają prawo by opuścić jego bezpieczne mury. Nie jest zjawiskiem niecodziennym, żeby siostry przechodziły z jednego zakonu do drugiego, mimo, że właściwie kontakt pomiędzy poszczególnymi z nich jest mocno ograniczany. W zdecydowanej większości przypadków transfer dokonuje się na linii zakon militarny-zakon niemilitarny. Taka decyzja wynika zazwyczaj z niezdolności do służby wojskowej (gdy zakonnica jest nieodwracalnie i dotkliwie okaleczona albo w podeszłym wieku), a skierowana zajmuje wtedy bardziej stateczne stanowisko (może też zostać wykładowcą w Schola Progenium). W drugim przypadku, siostra z cywilnego ramienia Wspólnoty Kobiecej (ang. Sisterhood) może otrzymać awans do Sióstr Bitwy, gdy wykaże się nadzwyczajną odwagą i fizyczną sprawnością, nawet mimo wcześniejszego odrzucenia przez skrajnie rygorystyczne procedury rekrutacyjne. To samo, w niezwykle rzadkich wypadkach, może spotkać dowolną kobietę spoza organizacji o wystarczająco wyróżniających się przymiotach ducha i ciała. Samego procesu rekrutacji dokonują Matki Musztry (ang. Drill Abbess), wybierając spośród młodych sierot, dziewczynek, tylko te które mogą okazać się najlepszymi przyszłymi siostrami. Każda z dziewcząt, niezależnie od przyszłego przydziału, od najwcześniejszego dzieciństwa będzie ćwiczona w sztuce wojennej, na co składać będzie się wyczerpujący trening z bronią, poruszanie się w pancerzu wspomaganym i używanie jego możliwości do maksimum, studiowanie z najwyższą starannością taktyki wojennej, tradycji zakonu, oraz imperialnego credo. Kiedy w końcu kandydatki osiągną wiek około 16 lat i zadowalający, wysoki poziom umiejętności (co udaje się jedynie nielicznym), zostaną uznane za godne dołączenia do Wspólnoty Kobiecej. Zgromadzone w wielkiej Sali Konwentu przyszłe siostry stają w liczbie wahającej się od kilkudziesięciu do, w wyjątkowych okolicznościach - kilku tysięcy, przed Kanoniczkami i Palatynkami wszystkich rezydujących zakonów, gdzie będą kierowane do zakonów, co zazwyczaj oznacza odczytanie personaliów wybranki i wyznaczenie jej roli oraz przynależności. Całemu procesowi towarzyszy huczna, sakralna oprawa oraz doniosła atmosfera. Najdoskonalsze adeptki trafiają do zakonów militarnych, a wybierane są z najbardziej wyróżniających się zdolnościami, oddaniem i przymiotami fizycznymi kandydatek. Te które nie sprostały niezwykle rygorystycznym wymaganiom fizycznym stawianym Sióstrom Bitwy (takie kobiety i tak cechują się znakomitym wyszkoleniem i sprawnością), wyznaczone zostają do zakonów niemilitarnych. Przyszłe Siostry Szpitalne muszą wykazać się nadzwyczajnym opanowaniem i sprawnością manualną, Siostry Dialogu błyskotliwością i łatwością w pojmowaniu języków, za to siostry Famulous muszą mieć instynkt polityczny, twardy charakter i wykazywać się sporą elastycznością oraz talentem dyplomatycznym. Najliczniejszym odłamem Adepta Sororitas są jednak Ordo Millitant, wynika to zapewne z zapotrzebowania generowanego stanem ciągłej wojny oraz niezwykle wysokim wymaganiom stawianym już na starcie starannie dobranym nowicjuszom. Przyjęcie do zakonu militarnego, to dopiero początek ścieżki pełnej ascetycznego oddania bogu Imperatorowi i nie mającego końca ekstremalnego treningu. Zakony niemilitarne porzucają w zasadzie trening, na rzecz doskonalenia w swojej profesji, nie ustając jednak w pielęgnowaniu przymiotów ducha i dawaniu świadectwa skrajnego oddania swej dziedzinie.

Zakony Bojowe[]

Zakony Bojowe (zwane Zakonami Głównymi lub Siostrami Bitwy) - Zakony, których głównym zadaniem jest walczyć z wrogami Imperatora oraz szerzenie Jego światła w całej Galaktyce (głównie przy pomocy miotaczy ognia). Większość z nich podlega Inkwizycji (głównie Ordo Hereticus) a zakonnice z najlepszych Zakonów Bojowych są często zatrudniane jako obstawa Inkwizytorów z Ordo Xenos. Istnieje sześć głównych zakonów Sióstr Bitwy, podzielone są one równo między dwa konwenty: Prioris i Sanctorum. Istnieją też Ordo Minoris wywodzące się od głównych Ordo Millitant i zasiedlające różne zakamarki galaktyki, tworzone są z różnych powodów, głównie po to by mieć baczenie na sprawy Eklezji w odległych zakątkach Imperium. Pierwsze utworzenie miało miejsce pod koniec 36 millenium zaraz po Krwawych Rządach z Ery Apostazji, Sebastian Thor utworzył wtedy cztery zakony Sióstr Bitwy przypisując je do dwóch konwentów. Konwent Sanctorum mieścił Zakon Płomiennego Serca (org. Order of the Fiery Heart, później przemianowany na Zakon Naszej Umęczonej Pani) i Zakon Walecznego Serca, a Konwent Prioris Zakon Srebrzystego Całunu i Czarnego Kielicha – każdemu z nich przewodziła towarzyszka Alicii Dominiki (oprócz Czarnego Kielicha, który sama prowadziła). Później, w środku 38 millenium Eklezjarcha Deacis VI utworzył dodatkowe dwa w celu uhonorowania świętej Miny i Arabelli (także bliskich towarzyszek Dominiki), nadając im nazwy Zakon Krwawej Róży (przypisany Konwentu Sanctorum) i Zakon Świętej Róży (przypisany do Konwentu Prioris). Ogółem zakonów jednak są dziesiątki, jeśli nie setki.

Zakon Krwawej Róży (ang. Bloody Rose) - zakon został powołany 2,5 tysiąca lat po założeniu Adepta Sororitas i śmierci jego patronki przez eklezjarchę Eklezjarchę Deacisa VI. Święta Mina, patronka zakonu, była mroczną i zamyśloną wojowniczką, rychło popadającą w gniew i zabójczą w walce. Była ona najbardziej porywczą i agresywną towarzyszką św. Dominiki, dlatego jej symbolem była odpowiednio krwawa róża, z wydatnymi kolcami, umiejscowiona pośród pary skrzyżowanych mieczy. Siostry Bitwy z Zakonu Krwawej Róży jaśnieją w zbrojach barwy głębokiego karmazynu, będąc echem pragnienia Miny by zlikwidować swych wrogów najszybciej jak to tylko możliwe, przez co ich Dominionki słyną z jeszcze większej wściekłości z jaką dokonują swoich przełamujących szturmów.

Zakon Świętej Róży (ang. Order of the Sacred Rose) - podobnie jak z Zakonem Krwawej Róży, Zakon Świętej Róży nie powstał za życia swojej patronki, a został utworzony przez Eklezjarchę Deacisa w środku 38 millenium. Święta Arabella, już za swego życia otrzymała tytuł „Wyzwolicielki” i wiele Sióstr Bitwy, zwłaszcza Retributorek, znane jest z modlenia się do jej duszy w celu uwolnienia od wątpliwości oraz pochopnych i porywczych zachowań, kiedy wymagane jest chłodne, logiczne spojrzenie. Z osobistej straży św. Dominiki, Arabella wyróżniała się jako szczególnie zdyscyplinowana i bardzo powściągliwa. Za jej spokojem kryła się determinacja niezwykle zdecydowanego wojownika. Jako symbol obrała sobie białą różę, trzymaną w górze przez dłoń zakutą w rękawicę. Odziane w białe pancerze siostry z Zakonu Świętej Róży ucieleśniają cnoty patronki, stawiając czoło hordom xenos i zrodzonym ze Spaczni potworom ze spokojnie wycelowanymi bolterami w sytuacjach, kiedy pomniejsi wojownicy by się załamali i ulegli panice.

Zakon Naszej Umęczonej Pani (ang. Order of the Our Matryed Lady) - Na początku był znany jako Zakon Płomiennego Serca (ang. Order of the Fiery Heart). Założony przez świętą Katarzynę (drugą w linii dowodzenia po św. Dominice), nazwany tak ze względu na ognisty temperament przywódczyni. Jednak po jej śmierci siostry tak bardzo opłakiwały stratę liderki, że zmieniono nazwę zakonu na obecną, a szaty i pancerz na przemalowano na czerń. Ten stan utrzymywał się przez kilka mileniów. Obecne, czerwone szaty weszły do użytku większości Perceptoriów zakonnych po pokaźnych stratach jakie siostry poniosły podczas walk w trakcie Trzeciej Wojny na Armageddonie. Miało to być upamiętnienie wszystkich poległych zakonnic w czasie tego konfliktu. Nawet wśród niezwykle gorliwych sororitas zakon Naszej Umęczonej Pani słynie z niesłychanej determinacji, napędzanej pragnieniem pomszczenia swoich poległych towarzyszek. Ten silny wewnętrzny ogień sprawia, że siostry nie ustąpią dopóki ich wróg nie zostanie zniszczony do szczętu. Ci, których nie strawią oczyszczające płomienie, zostaną bezlitośnie oddani pod miecze.

Zakon Czarnego Kielicha (ang. Order of the Ebon Chalice) - Zakon Czarnego Kielicha jest najstarszym ze wszystkich zakonów Adepta Sororitas, ufundowanym przez patronkę wszystkich zakonów żeńskich – św. Alicję Dominikę. Dominika prowadziła swoje wojowniczki podczas niezliczonych krucjat wymierzonych we wrogów Imperium, i jako pierwsza została proklamowana Żyjącą Świętą przez Eklezję. Uniformy zakonu Dominiki bazują na oryginalnych strojach noszonych przez Córy Imperatora. Ich doktryny bojowe, bazujące w równym stopniu na głębokiej wierze co treningu, kultywowane są wewnątrz zakonu w niemal niezmienionej od 4 tysięcy lat formie. Siostry Czarnego Kielicha słynną z konserwatyzmu, z pietyzmem dbając o pradawne tradycje. Symbolem ich zakonu jest płonący kielich w którym spoczywa czaszka, który reprezentuje straszliwą wiedzę jaką obdarzył założycielkę sam bóg Imperator, kiedy została przyprowadzona przed jego Złoty Tron.

Zakon Walecznego Serca (ang. Order of the Order of the Valorous Heart) - siostry z tego zakonu wierzą, że muszą odpokutować za nieświadomie dokonany przez Córy Imperatora bunt w czasie Krwawych Rządów Vandire’a. Założycielka zakonu, święta Łucja, była najbardziej skłonną do skruchy członkinią gwardii św. Dominiki, i jej siostry starają się podążać za jej przykładem, żądając pokuty za nawet najmniejszy dostrzeżony grzech. W wyniku czego, nieproporcjonalna ilość sororitas z tego zakonu poddaje się dobrowolnemu wygnaniu z jego szeregów szukając odkupienia jako Siostry Repentie. Świętą Łucję często ukazuje się trzymającą czaszkę straconego Vandire’a (jako przypomnienie by nie wierzyć słowom fałszywych proroków) i z pojedynczą kroplą krwi spływającą po policzku (reprezentującą krwawą ofiarę, jakiej oczekuje się od każdej z Sióstr Bitwy).

Zakon Srebrnego Całunu (ang. Order of the Argent Shroud) - Święta Sylwana była pierwszą z towarzyszek św. Dominiki, która została męczenniczką. Srebrzysty obraz czaszki Sylwany odbił się na jej pogrzebowym całunie, co siostry uznały za cud, przybierając swą nazwę i herb na pamiątkę tego zdarzenia. Sylwana słynęła ze swej stoickiej wiary i altruistycznego ducha. Rzadko przemawiała na polu bitwy, wierząc, że dokonania na polu bitwy mówią więcej o oddaniu wojownika, niż jakiekolwiek słowa. Również same siostry z Zakonu Srebrzystego Całunu rzadko się odzywają, a słyną z aktów bezinteresownego heroizmu oraz poświęcenia. Stawiając sobie skuteczność ponad wszystko, siostry Srebrzystego Całunu posiadają najwięcej elitarnych jednostek typu Serafiny i Celestianki ze wszystkich innych zakonów. Ich wiara jest tarczą równie mocną co ich srebrne pancerze, a cnota bronią równie potężną jak ogień bolterów.

Bojowe Konwenty Minoris.[]

Konwenty Minoris (pomniejsze zgromadzenia bitewne Sororitas) Oprócz sześciu głównych i najbardziej znamienitych, istnieje również nieokreślona liczba pomniejszych Konwentów i zborów militarnych Sororitas.

Zakon Karmazynowej Przysięgi (ang. Order of the Crimson Oath)
Zakon Gronostajowej Opończy (ang. Order of the Ermine Mantle)
Zakon Złotego Światła (ang. Order of the Golden Light)
Zakon Białej Róży (ang. Order of the White Rose)
Zakon Krwawiącego Serca (ang. Order of the Bleeding Heart)
Zakon Zranionego Serca (ang. Order of the Wounded Heart)
Zakon Błękitnej Szaty (ang. Order of the Blue Robe)
Zakon Cynobrowej Dłoni (ang. Order of the Vermilion Hand)
Zakon Dziewiczej Róży (ang. Order of the Virgin Rose)
Zakon Srebrnego Płaszcza (ang. Order of the Silver Shroud)
Zakon Boskiej Lamentacji (ang. Order of the Divine Lamentation)
Zakon Cnego Oblicza (ang Order of the Maudlin Countenance)
Zakon Wzniosłej Adoracji (ang. Order of the Sublime Adoration)

Zakony niebojowe[]

Zakony Niemilitarne składają się z wyspecjalizowanych w swojej dziedzinie starannie wyselekcjonowanych żeńskich sierot, wybitnych absolwentek Schola Progenium. Mimo praktykowanych stricte cywilnych zajęć, ich członkinie nadal wykazują się wyjątkowymi zdolnościami bojowymi. Te mniej liczne odłamy Adepta Sororitas operują głównie na poziomie Misji i Komturii – ich Perceptoria mają bardziej organizacyjną rangę. Jako przykład można podać Komturię Zakonu Szpitalnego, jako personel pracujący w jednym z polowych szpitali, podczas gdy Misją Zakonu Famulous można określić grupę sióstr zaangażowanych w delegację handlowej. Do zakonów niemilitarnych należą:

Zakony Pronatus[]

Pomniejsze Zakony odpowiedzialne za odzyskiwanie z pól bitewnych relikwii i artefaktów Sororitas. Ponadto do obowiązków Konwentów Pronatus należą również takie zdania jak opieka i ochrona świętych przybytków(Światy Świątynne i Światy Cmentarne) i błogosławionych relikwii Eklezjarchii.

Zakon Czcigodnego Czuwania (ang. Order of the August Vigil)
Zakon Błogosławionych Próśb (ang. Blessed Enquiry)
Zakon Bramy Wieczności (ang. Eternity Gate)

Zakony Szpitalniczek[]

Sister hospitaller by pvtserrano-d3bb03b — Siostra z Zakonu Szpitalniczek

Ich zgromadzenia zazwyczaj działają w postaci miejsc spoczynku i szpitali. Licznie towarzyszą Gwardii i Marynarce Imperialnej zapewniając wsparcie medyczne, służąc głównie jako pielęgniarki. Są głęboko zobowiązane do ochrony życia ludzkiego, ratując od niechybnej śmierci wielu, którzy trafili pod ich opiekę i dając im możliwość ponownego stanięcia do walki. W ten sposób pośród żołnierzy jawią się, jako święte figury, a wielu rannych preferuje ich czuły i opiekuńczy dotyk nad szorstkie ręce surowych chirurgów polowych Departamento Munitorum. Wiele z nich zostało pośmiertnie kanonizowanych, gdy wykazały się olbrzymią odwagą w obliczu wroga. Zakon Szpitalniczek nie tylko zapewnia niezbędnych, wysoko wykwalifikowanych chirurgów, lekarzy i pielęgniarki, ale także oferuje opiekę strapionym i potrzebującym. Szpitalniczki wspierają również biednych i poszkodowanych przez los, finansując schroniska i hostele dla nędzarzy. Zaszczepiając swoją silną wiarę i sztywną dyscyplinę innym, chronią wiele dusz od ciemności i przemieniają potencjalnych malkontentów oraz kryminalistów w ciężko pracujących, praworządnych obywateli Imperium. Zakony Szpitalne ściśle współpracują z Missionarus Galaxia, zakładając kliniki i szpitale na nowo odkrytych światach, przynosząc cuda nauki i wiary tubylcom. Wiele sióstr szpitalniczek pracuje w połączeniu z członkiniami innych zakonów. Zakonom Famulous pomagają w śledztwach, służąc bogatą wiedzą z dziedziny genetyki. Zaś wiedza na temat ludzkiego ciała często sprawia, że asystują w Inkwizycyjnych salach tortur. Pełną miarą ich oddania dla Imperatora jest to, że te wysoce wykwalifikowane i przepełnione współczuciem zakonnice potrafią swą odłożyć na bok osobiste pobudki i swą krystaliczną moralność by zakasać rękawy i zadać ból, jeśli obowiązek tego wymaga. Siostry Szpitalne w boju wspierają oddziały Sióstr Bitwy służąc, jako sanitariuszki, na bieżąco niosąc pomoc medyczną, tamując krwawienia z poważnych ran czy oczyszczając krwiobieg z śmiertelnych trucizn, pozwalając walecznym zakonnicom kontynuować bój mimo znaczących urazów. Najbardziej znanymi Zakonami Szpitalniczek są:

Zakon Wieczna Świeca (ang. Order of the Eternal Candle)

Zakon Oczyszczającej Wody (ang. Order of the Cleansing Water)

Zakon Cichego Żalu (ang. Order of the Quiet Sorrow)

Zakon Pogodności (ang. Order of the Serenity)

Zakon Pochodni (ang. Order of the Torch)

Sister Dialogous — Siostra z Zakonu Dialogous

Zakony Dialogous[]

Mowa i język to specjalność tego zakonu. Zakonnice z zdolnościami do tłumaczeń trafiają do jego szeregów, gdzie poznają jeszcze więcej języków i dialektów. Jest to najbardziej uczony zakon Wspólnoty Kobiecej, skupiający się jedynie na lingwistyce. Istnieją gałęzie Adeptus Terra zajmujące się studiowaniem języków, ale Siostry Dialogu wyróżniają się zastosowaniem ich w bardziej praktyczny sposób. Mimo, że Imperium ma jeden oficjalny język – gotycki, to istnieją w nim tysiące dialektów, żargonów, slangów, języków poleceń i urzędowych, nomenklatur, gwar itd. Inne zajęcia sióstr Dialogu to tłumaczenie antycznych tekstów, rozgryzanie szyfrów czy tajemnych języków. Kiedy misjonarz odnajdzie nową cywilizację, siostra z Zakonu Dialogu zostanie przydzielona mu, żeby nauczyć się języka autochtonów i nawiązać kontakt z nowo odkrytymi ludźmi. Zakonnice dialogu towarzyszą także Marynarce i Gwardii Imperialnej tłumacząc rozkazy naczelnego dowództwa na gwarę i języki pospolitych żołnierzy. Zakony Dialogu słyną także z uzdolnionych negocjatorek, często pracując w Adeptus Terra udzielając wsparcia w trakcie rozmów pomiędzy jednostkami i organizacjami. Mogą też brać udział w rozmowach, nawiązywaniu kontaktu, bądź pertraktacjach z inteligentnymi gatunkami xenos. Jako jedne z niewielu są uznawane za dość czyste i nieprzekupne, by negocjować z używającymi sztuczek przebiegłymi i kapryśnymi Eldarami. Wielokrotnie Imperialny oficjel po rozmowach z eldarami, odchodził zadowolony myśląc, że zdobył przewagę w pertraktacjach, by ku swemu niezadowoleniu dowiedzieć się od towarzyszącej siostry dialogu o prawdziwym znaczeniu wypowiedzianych przez xenos słów. Zakonnice dialogu często współpracują z siostrami Famulous i Inkwizycją. Tym pierwszym pomagając w odszyfrowywaniu starych tekstów dotyczących zaginionych w zamierzchłych czasów liniach szlacheckiej krwi. Zaś pracując z Agentami Tronu, wielokrotnie biorą udział w przesłuchaniach pojmanych, głównie xenos, służąc za tłumaczy. W boju siostry dialogu wspierają towarzyszki recytując święte psalmy przez tuby pochwalne, podnosząc tym ich morale i determinację, dając siły do jeszcze bardziej zaciekłej walki. Najbardziej znanymi Zakonami Dialogous są:

Zakon Świętego Słowa (ang. Order of the Holy Word)

Zakon Kolca (ang. Order of the Quill)

Zakon Najświętszej Przysięgi (ang. Order of the Sacred Oath)

Zakon Leksykonu (ang. Order of the Lexicon)

Zakony Famulous[]

Sister Famulous — Siostra z Zakonu Famulouss

Spełniają różne role, ich członkinie są m.in. szambelankami, adwokatkami, dyplomatkami, doradczyniami, ochmistrzyniami i konsulami dla imperialnych rodzin szlacheckich. Ogółem ich rola dotyczy organizacji gospodarstw domowych możnych i prowadzenia ich mając na celu absolutne dobro Ludzkości. Służą, jako kasztelanki i doradczynie szlachty oraz imperialnych dowódców. Zajmują się sprawami możnych, prowadząc ich biznesy i przybytki. Często pośredniczą w umowach handlowych czy zawieraniu różnych sojuszy. Nieustannie towarzyszą osobistościom znajdującym się na najwyższych szczeblach władzy. W ten sposób Eklezja sprawuje dosyć ciasną kontrolę nad najpotężniejszymi ludźmi w Imperium. Famulous prowadzą swój własny rygorystyczny styl życia, starając się także kontrolować nadużycia ze strony tych, którym służą. Siostry te aranżują zaślubiny i nadzorują porozumienia pomiędzy szlacheckimi rodami, tłumiąc długotrwałe waśnie i sprzeczki, rozstrzygając sprawy, które w innym przypadku mogłyby naruszyć stabilność danego regionu. Famulous wielce zaangażowane są w zachowanie czystości duchowej i genetycznej ludzkiej rasy. Ich rękoma decydują się losy możnych i miliardów ich podwładnych, gdy zawierają strategiczne porozumienia i łączą w pary możnych. Członkinie zakonu rzadko dyskutują o pracy, nawet z innymi siostrami, wyjątkiem tutaj są ich kontakty z Inkwizycją z Ordo Hereticus. Zakony Famulous zajmują się tropieniem śladów i manifestacji Żyjących Świętych, z tego powodu biorąc zazwyczaj udział w wybieraniu osób, które będą beatyfikowane, bądź kanonizowane. Najbardziej znanymi Zakonami Famulous są:

Zakon Klucza (ang. Order of the Key)

Zakon Bramy (ang. Order of the Gate)

Zakon Świętej Pieczęci (ang. Order of the Sacred Seal)

Zakon Najświętszej Monety (ang. Order of the Sacred Coin)

Zakony Sabine[]

Członkinie tych Zakonów towarzyszą Missionaria Galaxia w misji odkrywania nowych/straconych ludzkich światów oraz przygotowania ich mieszkańców do reintegracji z kulturą i religią Imperium. Siostry z tych Zakonów specjalizują się w infiltracji takich społeczeństw i wprowadzania do nich elementów Imperialnego Credo. Proces ten może trwać pokolenia w czasie których Siostry przyjmują rolę królewskich doradczyń oraz zajmują się aranżacją małżeństw przyszłych monarchów. Gdy Siostrom uda się w końcu wykonać zadanie, wzywa Missionaria Galaxia i władze Imperium oraz doprowadza do pokojowego włączenia planety do Imperium.

Podział organizacyjny zakonów[]

Każdy Główny Zakon podlega następującej podstawowej strukturze hierarchicznej:

Zakon – Prowadzony przez główną Kanoniczkę, nazywaną Kanoniczką Przełożoną. Kanoniczka Przełożona zakonu głównego ma wyższą pozycję od swojej odpowiedniczki z pomniejszego zakonu, który się od niego wywodzi.
Preceptorium – subsydiarny konwent albo duży taktyczny oddział liczący około tysiąca sióstr, prowadzony przez Kanoniczkę Perceptoryjną. Zazwyczaj najpotężniejsza jednostka organizacyjna, jaką wystawia zakon. Jest to siła militarna, która jest w stanie sprostać niemal każdemu zagrożeniu. Ordo Minoris operują maksymalnie na poziomie Perceptoriów.
Komturie – Dużo mniejsze konwenty, albo oddziały zakonnic bojowych, liczące około 200 sióstr każdy, prowadzone przez Kanoniczki Komturyjne. Zazwyczaj formujące silny garnizon, albo straż okazałej świątyni. Często są subdywizjami Perceptoriów.
Misja – Najmniejszy poziom organizacyjny sióstr, składający się z kilku oddziałów, może być prowadzony przez Kanoniczkę Misyjną albo Palatynkę. Zazwyczaj formowana do osiągnięcia wyznaczonego celu albo wykonania pojedynczego zadania.

Znane przedstawicielki Adepta Sororitas: []

Św. Alicja Dominika - założycielka Zakonu Czarnego Kielicha, w trakcie ery apostazji dowodziła Oblubienicami Imperatora, to ona wraz ze swoimi siostrami została zaprowadzona przed Złoty Tron gdzie dostała objawienia, po czym osobiście ścięła uzurpatora Goge Vandire
Św. Lucja - założycielka Zakonu Walecznego Serca, była jedną z sióstr zaprowadzonych przed Złoty Tron
Św. Silvana - założycielka założycielka Zakonu Srebrnego Całunu, była jedną z sióstr zaprowadzonych przed Złoty Tron
Św. Katarzyna - założycielka Zakonu Naszej Umęczonej Pani, była jedną z sióstr zaprowadzonych przed Złoty Tron
Św. Mina - patronka Zakonu Krwawej Róży (zakon założono po jej śmierci), była jedną z sióstr zaprowadzonych przed Złoty Tron
Św. Arabella - patronka Zakonu Świętej Róży(podobnie jak Zakon Krwawej Róży utworzony po śmierci Świętej), była jedną z sióstr zaprowadzonych przed Złoty Tron
Św. Anais - zginęła w walce.
Św. Celestyna – Żyjąca Święta, ostatni raz widziana 980.M41 na planecie Heletine, gdzie swoim niespodziewanym pojawieniem się ocaliła wojska Imperium przed klęską, zabijając Demonicznego Księcia dowodzącego inwazją, po czy zniknęła tak samo tajemniczo jak się pojawiła.
Św. Praxedes – zginęła w walce
Św. Sabbat – Odrodzona Święta poprowadziła część sił militarnych Imperium podczas Krucjaty na Światy Sabbat.
Matka Przełożona Selena Agna – Dowódczymi Sióstr Bitwy w systemie Kaurava.
Matka Przełożona Sabrina z Konwentu Gronostajowej Opończy, zaginiona kandydatka do tytułu Świętej Opatki. Sabrina zaginęła podczas swej pielgrzymki na San Leor, od tamtego czasu tron Świętej Opatki pozostaje nie obsadzony.
Matka Przełożona Jasmine – Dowódczyni kontyngentu Sororitas z Zakonu Krwawej Róży, który u boku Czarnych Templariuszy wziął udział w Krucjacie Vinculus operacji militarnej rozpoczętej przez Inkwizytora Vinculus'a. Matka Przełożona zginęła podczesz Bitwy Krwi i Ognia, która była kulminacyjnym starciem całej Krucjaty. Jasmine poległa u boku Championa Imperatora Ulricus’a, życie obojga bohaterów Imperium, odebrał potężny demoniczny pomiot, którego zdołał zgładzić dopiero ówczesny Wielki Marszałek Czarnych Templariuszy, Brat Ludoldus.
Siostra Przeorysza Sindal – Argent Shroud Hellsreach obrończyni Katedry Imperatora Panującego w Metropolii-Kopcu Hellsreach podczas III Wojny o Armageddon. Pod rozkazami Siostry Sindal służyło 97 Sióstr Bitewnych będących opiekunkami i obrończyniami świętego przybytku Hellsreach. Sindal pobłogosławiła Kapelana Grimaldusa Poświęconą Wodą, którą przechowywano w Katedrze Hellsreach. Sindal stwierdziła, iż Brat Merek ma bardzo przyjazne oczy (Gdy poprosiła, by Grimaldus odsłonił przed nią swą twarz zza osłony Maski Śmierci Kapelana)
Siotra Maralin służebna Siostry Przeoryszy Sindal. – Maralin była prawą ręką Przeoryszy Sindal.
Kanoniczka Preceptora, Alexis de Chatelaine – Przewodziła kontyngentowi Sióstr ze Zgromadzenia Zranionego Serca pełniącego służbę garnizonową na Świecie Świątynnym Ras Shakeh. Po ataku Marines Zarazy na przetwórnię rudy Jedaj, Siostra D’Chatelaine wycofała swe siły i stacjonujące na planecie jednostki Gwardii Imperialnej oraz Obronny Planetarnej w mury miasta Hjec Aleja, stolicy Ras Shaekh. Wkrótce na odsiecz oblężonym Sororitas przybyło Stado „Járnhamar” Wilczego Gwardzisty Gunnlaugura Rębacza-Czerepów (ang. Skullhewer) służące w Wielkiej Kompanii Ragnara Czarnogrzywego. Wcześniej w swej historii Ras Shaekh było strzeżone przez Astartes z Zakonu Adulatorów, jednak Zakon wycofał swe siły z powierzchni pustynnego Świata Świątynnego, gdyż miał ważniejsze cele militarne do ochrony. Siostra Alexis przewodziła siłom złożonym z mniej niż setki Sororitas, ok. 30 tysiącom wyszkolonych Gwardzistów i kilku tysięcznej Milicji złożonej z cywilnych obywateli Ras Shaekh. Pomimo wielkich strat w ludziach i infrastrukturze planetarnej, Ras Shaekh zostało obronione przed Niszczycielskimi Potęgami, jednak w oczach swych przełożonych D’Chatelaine poniosło klęskę, raz, że nie obroniła powierzonego jej pieczy świata Eklezji, dwa, iż ukazała słabość w obliczu sił Arcynieprzyjaciela i Wilków z Fenrisa. W ramach pokuty za swe przewiny Kardynał Ministorum Giorgias Delvaux, skazał Siostrę D’Chatelaine na integrację w Machinie Pokutniczej (ang. Pentient Engine)
Siostra Palatynka Uwe Bajola – Dawniej Siostra należąca do zgromadzeń Famulous, w późniejszym okresie swej służby przeniesiona do Konwentu militarnego Zgromadzenia Zranionego Serca. Bajola odbywała służbę garnizonową na powierzchni Ras Shakeh w twierdzy Hjec Aleja, gdy na świat Eklezjarchii napadli Marines Zarazy. Wiele lat wcześniej gdy była częścią zgromadzeń Famulous, Siostra Bajola służyła w szeregach Inkwizycji jako członkini orszaku Inkwizytora Świętego Oficjum. Siostra Bajola zginęła podczas oblężenia Hjec Aleja.
Siostra Bitewna Callia – Młoda, energiczna Sororitas służąca pod rozkazami Kanoniczki D’Chatelaine. Adiutantka i wojowniczka z drużyny dowodzenia Siostry Kanoniczki. Siostra Alexis wyznaczyła Callię, jako jednego z oficerów łącznikowych mających ściśle współpracować z drużyną Wilków z Fenrisa. Callia zaprzyjaźniła się z jednym z Weteranów drużyny „Járnhamar”, Bratem Pilotem Jorundurem zwanym Starym Psem (ang. Old Dog) Jorundur bardzo polubił Siostrę Callię która nie była jak większość Sororitas które napotkał podczas swego długiego żywota. Jorundur stwierdził iż Callia nie była, jak on to określił: „Nadętą ździrą” czy świętoszkowatą ignorantką, paradującą w miernej kopii błogosławionych pancerzy Astartes.
Siostra Honorata – Siostra Honorata należała do oddziału Retrybutorek stacjonującego na powierzchni Ras Shakeh. Była operatorką ciężkiego miotacza płomieni.

Siostra Miryia
Siostra Miriya – Niegdyś Sororitas w randze Celestian (Dodatkowo posiadała tytuł Eloheim, dowódcy niezależnego oddziału) później zdegradowana do stopnia szeregowej Siostry Bitewnej, bohaterka walk o Nevę i Sanktuarium 101 w układzie Vidar.
Siostra Dione – Siostra Celestian z Zakonu Srebrnego Całunu, Dione była łowcą psykerów a także wartownikiem na Czarnym Okręcie (ang. Black Ship) „Mercutio” przewożącym na osąd Astropathicus, nie sankcjonowanych i zbuntowanych psykerów.
Siostra Clestian Julien – Główna Instruktorka Sororitas w Schola Progenium na świecie Perlia. Dobra znajoma i współpracowniczka Komisarza Ciaphas’a Cain’a.
Siostra Cassandra – Siostra Bitewna z oddziału Siostry Eloheim Miryi.
Siostra Isabel – Siostra Bitewna z oddziału Siostry Eloheim Miryi.
Siostra Lethe Catena – Siostra Bitewna z oddziału Siostry Eloheim Miryi, biologiczna starsza siostra Verity. Lethe Zginęła z rąk zbuntowanego psykera Vaun’a.
Siostra Verity Catena – Siostra Szpitalniczka z Konwentu Pogodności, wcielona do drużyny Siostry Miryi wałczyła podczas drugiej bitwy o Sanktuarium 101.
Siostra Palatynka Sapphira – Siostra Sapphira przewodziła kontyngentowi Sióstr Bitwy z Konwentu Czcigodnego Czuwania (ang. Order of the August Vigil) Który stacjonował na Świecie Cmentarnym (ang. Cementary Word) Certus-Minor. Sapphira i podległe jej Sororitas strzegły Mauzoleum Pamięci w którym złożono szczątki jednego z patriarchów Ministorum, Eklezjarchy Umberto II.
Ephrael Stern – Zwana Po Trzykroć Zrodzoną lub Daemonifuge.
Błędna Kanoniczka Setheno – Błędna Siostra Bitewna zwana Gorgoną.
Siostra Kanoniczka Galatea z Zakonu Naszej Umęczonej Pani, Kasztelanka Konwentu na Nevie. Bezpośrednia przełożona Siostry Celestian Miryi.
Siostra Kanoniczka Sepherina – Dowódca ekspedycji wysłanej w celu zbadania incydentu w Sanktuarium 101.
Siostra Przełożona Imogen – Adiutant Siostry Kanoniczki Sepheriny w trakcie misji związanej z incydentem w Sanktuarium 101.
Siostra Kanoniczka Olga Karamanz – Wojowniczka Zakonu Naszej Umęczonej Pani, została wysłana w pościg za Zdrajczynią Adepta Sororitas, niesławną Miriael Sabatiel. Siostra Karamanz poległa w starciu ze zdradziecką Sabatiel.
Nuriyah – Siostra Bitewna z Konwentu Ognistego Serca, Ochroniarz i prawa ręka Kardynała Giorgiasa Delvauxa. Połowa ciała Nuriyahi było zrekonstruowane za pomocą bionicznych wszczepów. Lewe mechaniczne ramię Sororitas miało wbudowany w swej konstrukcji miotacz płomieni,
Siostra Decima – Jedyna ocalał Sororitas z Pierwszej masakry a Sanktuarium 101 na powierzchni Kaviru. Pojmana i torturowana przez Necrońskiego Krypteka, zdołała uwolnić się z niewoli i powrócić do twierdzy Sororitas na Kavir. Zginęła podczas drugiego ataku jaki Nekroni wyprowadzili na Sanktuarium 101
Helena zwana Cnotliwą – Charyzmatyczna i wszechstronnie uzdolniona Sororitas ciesząca się wielką estymą wśród całego zgromadzenia Adepta Sororitas.
Nowicjuszka Monkya – Nowicjuszka Sororitas, która uczęszczała do Scholi Progenium na świecie Perlia.
Siostra Rosseta – Rosseta należała do Ordo Dialogus, była ekspertem od xeno-lingwistyki, wraz z archeologami i lingwistami z ramienia Adeptus Mechanicus próbowała przetłumaczyć glify i runy spisane w języku Pradawnych.

Źródła:[]

Codex Adepta Sororitas ed. 6

Codex: Adepta Sororitas ed. 5 (White Dwarf #380 i #381)

Codex: Witch Hunters ed. 3

Gathering Storm: Book One - Fall of Cadia

White Dwarf #211, str 28-38.

Codex: Sisters of Battle ed. 2

Warhammer 40,000 3rd Edition Rulebook

Codex: Armageddon (3rd edition)
Codex Imperialis, str 39, 84-101.

White Dwarf Magazine #293 (UK), "Liber Sororitas - Matriarchs of the Sisterhood" by Andy Hoare

White Dwarf #382, str 76-88.

Index Astartes: Rogue Sons - Renegade Space Marine Chapters

Citadel Journal #49, str 18-37.

Warhammer 40,000: Rogue Trader, str 268-269.

Battlefleet Gothic Rulebook, str 86.

Dark Heresy: The Inquisitor's Handbook, str 19, 41-52.

Dark Heresy: Blood of Martyrs

Dark Heresy: Enemies Within, str 30-32, 38-52.

Opis z archiwalnej strony GW [1]

Hellsreach (Novella) Aaron Dembski Bowden

Blood and Fire(Krótka Novela) Aaron Dembski Bowden

Cain's Last Stand(Novela) Sandy Mitchell

Legion of the Damned(Novella) Rob Sanders

Blood of Asaheim(Novella) Chris Wright

Stormcaller(Novella) Chris Wright

Faith & Fire(Novella) James Swallow

Hammer & Anvil(Novella) James Swallow

Duchy Gaunta (Seria) Dan Abnett

Dawn of War: Soulstorm

Daemonifuge (Komiks)
Warhammer 40.000 - Index: Imperium 2